[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Owszem, wszystko pokrywaÅ‚a warstwa kurzu, ale pod­
łoga była ładnie polakierowana, ściany lśniły bielą,
a bawełniane pokrowce ochraniały meble. Ktokolwiek
byÅ‚ tu ostatni, przed wyjazdem starannie posprzÄ…taÅ‚ cha­
tÄ™. Na pewno nikt nie opuszczaÅ‚ tego miejsca w po­
śpiechu.
Samuel odsłonił okna, by wpuścić do środka trochę
Å›wiatÅ‚a, nastÄ™pnie zdjÄ…Å‚ z mebli pokrowce. Oczom ze­
branych ukazała się nieduża kapana obita tkaniną
w kwiaty oraz fotel na biegunach. W jednym rogu chaty
staÅ‚ zakurzony stół kuchenny z trzema krzesÅ‚ami, w prze­
ciwległym zaś dwa łóżka.
- Ubikacja jest na dworze. - Wskazał kciukiem za
Niebie, po czym wybuchnął śmiechem na widok znie-
Nmaczonej miny Heather. - Bez obaw. Zanim ruszymy
z Anthonym na zwiedzanie, sprawdzę, czy w pobliżu nie
zadomowiły się jakieś węże.
Tym razem jÄ™knęła Joan. Anthony posÅ‚aÅ‚ jej współ­
czujÄ…ce spojrzenie. Sam też nie przepadaÅ‚ za tak prymity­
wnymi warunkami, ale jako mężczyz
nie nie wypadało
mu narzekać.
- PrzyniosÄ™ z Å‚odzi wodÄ™.
Chciało mu się pić. Na szczęście Luc, bo sami o tym
Anula & Irena
scandalous
nie pomyśleli, zapakował im na drogę plecak zjedzeniem
i napojami.
Heather zerknęła na stos pism leżących na szafce pod
ścianą.
- No proszę,  Good Housekeeping". - Uśmiechnęła
się do siostry. - Może zdobędziemy jakąś pożyteczną
wiedzÄ™.
- Mów za siebie - odparowaÅ‚a Joan. - JesteÅ› roz­
pieszczoną córeczką tatusia...
Heather otworzyła pismo.
- Czy rozpieszczonÄ… to nie wiem, ale z wychodka
faktycznie nigdy nie musiałam korzystać.
- Skromne życie uczy pokory - stwierdził Samuel.
Pomost znajdował się cieniu. Anthony zadarł głowę.
PomiÄ™dzy poskrÄ™canymi gaÅ‚Ä™ziami dÄ™bów widziaÅ‚ gro­
madzÄ…ce siÄ™ na niebie chmury. MiaÅ‚ nadziejÄ™, że tem­
peratura spadnie o kilka stopni. Jeżeli jesień jest tak
parna i gorąca, to wyobrażał sobie, jaki skwar panuje
latem!
SÅ‚yszÄ…c chlupot wody, obejrzaÅ‚ siÄ™ za siebie. Wydawa­
ło mu się, że widzi łuskowaty, zielony ogon znikający
w gąszczu po drugiej stronie bagna. I pomyśleć, że żyją tu
ludzie! Jak oni wytrzymujÄ…? Z jednej strony chmary
komarów, z drugiej aligatory, z trzeciej węże...
On już wolał szczury, kieszonkowców i gangi uliczne.
Przynajmniej wie, co robić, by ich unikać.
Wskoczył do lodzi i chwycił leżący na tylnej ławce
plecak. Znów poczuł lekki powiew wiatru. Co za roz-
kosz! Wydostawszy się z powrotem na pomost, ruszył
schodkami do chaty Kane'ów.
- Niczego więcej nie potrzebujecie? - spytał Samuel,
zwracajÄ…c siÄ™ do kobiet.
Anula & Irena
scandalous
- Anthony! - zawołała uradowana Heather. - Mój ty
bohaterze!
- To ja przegoniłem z wychodka mokasyna - oburzył
siÄ™ Samuel.
- Ale mnie się chce pić, a nie sikać.
Anthony uśmiechnął się: można było przyzwyczaić
się do Heather, a nawet ją polubić. Otworzył plecak,
wyjął butelki, wręczył każdemu po jednej. Swoją w mig
opróżnił do połowy.
- No dobra, to od czego zaczynamy?
- Ze dwa kilometry stąd, na północ, mieszkał stary
Barns - odparł Samuel. - Staruszek pewnie wyzionął już
ducha, ale chaÅ‚upa po nim zostaÅ‚a. A kilometr na poÅ‚u­
dnie stała opuszczona chata, do której zjeżdżali różni
hipisi. Do obu tych miejsc prowadzą ścieżki...
- Wolisz iść pieszo?
- Silnik jest za głośny. Po co mamy się dekonspi-
rować?
- Myślisz, że ktoś się tam ukrywa? - spytała Joan.
- Facet, który dokonał drugiego włamania, zniknął
bez śladu. Jakby rozpłynął się w powietrzu - odparł
Anthony.
Zrobione przez Samuela nocne zdjęcia wyszły nie
najgorzej, ale nikt w miasteczku nie widziaÅ‚ sfotografo­
wanego mężczyzny.
Joan była wyraz
nie przybita. I wyraz
nie potrzebowała
pocieszenia. Korciło ją, by przytulić się do Anthony'ego,
ale wstrzymywała się ze względu na siostrę i Samuela,
którzy jeszcze nie wiedzieli o tym, co ich Å‚Ä…czy. WÅ‚aÅ›­
ciwie to sama też za bardzo nie wiedziała.
Patrząc na nią, Anthony również miał ochotę przytulić
ją do piersi. Zamiast tego zacisnął rękę na jej ramieniu.
Anula & Irena
scandalous
- No dobra, idziemy z Samuelem rozejrzeć się po
okolicy - rzekł. - Jeśli zauważymy coś podejrzanego,
zawiadomimy policjÄ™.
Joan skinęła głową.
- Dobrze.
- Ruszamy, Samuel?
- Ruszamy.
Bez trudu odnalez
li chaÅ‚upÄ™ hipisów. ByÅ‚a pusta; wy­
glądała tak, jakby od lat nikt do niej nie zaglądał. Potem
ruszyli na poszukiwanie chaty starego Barnsa. Szli ostro­
żnie, usiłując wypatrzyć w lesie ślady ludzkiej obecności.
%7Å‚adnych nie dostrzegli, chociaż Å›cieżka, którÄ… wÄ™drowa­
li, nie była całkiem zarośnięta.
Anthony ociekaÅ‚ potem. Powietrze byÅ‚o duszne, nie­
ruchome, za to temperatura skoczyła o kilka stopni.
Brnęli przez gąszcz, co rusz odgarniając zwisające
gałęzie, kiedy nagle Samuel położył dłoń na ramieniu
swojego towarzysza. Anthony stanÄ…Å‚ w pół kroku i zmar­
szczył czoło. Samuel przytknął rękę do ucha, a potem
wskazał na ukryty za kępą drzew domek.
Anthony wytężyÅ‚ sÅ‚uch. Przez kilka sekund tkwiÅ‚ nie­
ruchomo, wsłuchując się w ciszę. Raptem usłyszał łoskot.
KtoÅ› jest w chacie Barnsa. Po chwili rozlegÅ‚o siÄ™ szura­
nie, jakby ktoś coś ciągnął po podłodze.
Anthony poczuÅ‚, jak serce mu wali. Strugi potu spÅ‚y­
wały mu po plecach. Popatrzył na Samuela, który na migi
dał mu znać, że powinni zajść od tyłu. Skinął głową na
znak zgody.
CofnÄ™li siÄ™ parÄ™ metrów Å›cieżkÄ…, po czym przedziera­
jąc się przez zarośla, szerokim łukiem dotarli na tyły
chaty. Twarze mieli pogryzione przez komary, podrapa-
Anula & Irena
scandalous
ne przez liście i gałęzie. Może to wszystko jest bez sensu,
pomyślał Anthony. Ale miał świadomość, że nie może
zawrócić. Musi odkryć, kto i dlaczego zagraża bezpie­
czeństwu Joan.
Zatrzymali siÄ™ trzy metry od domu. ZwisajÄ…ce z drzew
kłęby mchu czyniły ich niewidocznymi. Z chaty wciąż
dochodziÅ‚y haÅ‚asy. Ktokolwiek byÅ‚ w Å›rodku, nie wie­
dział, że został namierzony.
Anthony skinÄ…Å‚ w prawo.
- Spotkamy siÄ™ przy drzwiach?
- Tak. Sprawdz
my, czy gość jest uzbrojony.
Rozdzielili się. Po drodze Anthony minął nieduże,
lepkie od brudu okienko, ale nic nie było przez nie widać.
Chwilę póz
niej zza rogu po drugiej stronie chaty wyłonił
się Samuel. Olbrzym usiłował zerknąć przez okno od
frontu. Wzruszył ramionami; też nic nie widział.
Powoli, na palcach zbliżali siÄ™ do drzwi. ByÅ‚y uchylo­
ne; ledwo trzymały się na zawiasach. Szuranie stało się
głośniejsze.
Anthony wyciÄ…gnÄ…Å‚ rÄ™kÄ™ i pchnÄ…Å‚ drzwi. Obaj z Samu­
elem przywarli do ściany.
Dochodzący ze środka hałas ucichł. Nie padły żadne
strzały.
- Jest tam kto?! - zawołał Anthony. Może w środku
jest jakiÅ› niewinny turysta albo dziki lokator pozbawiony
złych zamiarów?
Odpowiedziała mu cisza.
- Wyłaz
stamtąd! - rozkazał groz
nym tonem Samuel,
przycupnÄ…wszy na wypadek, gdyby intruz nagle zaczÄ…Å‚
strzelać.
Zero reakcji.
Anthony podszedł krok bliżej. Samuel ruszył w jego
Anula & Irena
scandalous
ślady. Ostrożnie, gotów w każdej chwili czmychnąć, An-
thony zajrzał do środka. Zamrugał raz, zamrugał drugi
raz. Był pewien, że widzi kości.
- I co? - zapytał Samuel. [ Pobierz całość w formacie PDF ]