[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 Powiedziałam wszystko, co wiem, a tobie wcią\
mało. Mam zmyślać? Nikt za mną
nie szaleje i nie mam \
adnych tajnych dokumentów. śadnemu mę\
czyz
nie nie zatrułam \
ycia,
więc nikt nie ma prawa mścić się za urojone krzywdy. Ile razy mam to powtarzać i jakimi
słowami? Moim zdaniem jakiemuś maniakowi pomieszało się w głowie i mnie upatrzył sobie
na ofiarę. Nic więcej nie wiem, więc przestań mnie dręczyć!
Wybiegła do sypialni i trzasnęła drzwiami. Była roztrzęsiona i bliska płaczu. Z trudem
wróciła do równowagi po odejściu Jake a i zaczęła układać sobie \
ycie bez niego, gdy znowu
się pojawił. W jego obecności nie umiała zachować spokoju. Pragnęła go jeszcze bardziej ni\

dawniej, ale nie mogła rozszyfrować. Chwilami ulegała złudzeniu, \
e coÅ› dla niego znaczy,
lecz potem jego chłodne zachowanie ją otrzez
wiało i przypominało, \
e jest dla niego tylko
sprawą słu\
bowÄ….
Rzuciła się na łó\
ko i osowiałym wzrokiem wpatrzyła w sufit. Rano postanowiła, \
e
będzie trzymała się od Jake a z daleka i wszystko wydawało się proste, gdy go nie widziała.
Przy nim zapominała, \
e są razem tylko i wyłącznie z powodu włamań w grę nie wchodzą
\
adne cieplejsze uczucia. Ze strony Jake a gdy\
jej uczucia były nie tyle ciepłe, co wręcz
gorÄ…ce.
Otworzyły się drzwi. Jake oparł się o futrynę, skrzy\
ował ręce na piersi i spokojnie
powiedział:
 Angel, takie humory chyba nie przystojÄ… pani profesor. Opanuj siÄ™.
 Jestem opanowana, ale nie chcę cię widzieć. Przewróciła się na brzuch i udawała, \
e
podziwia widok z oknem.
 Nie jestem typem spod ciemnej gwiazdy, więc nie zasłu\
yłem na takie traktowanie.
Usiadła i rzuciła mu wrogie spojrzenie.
 Ale spod jasnej te\
nie jesteÅ›. Mo\
e chcesz mi wmówić, \
e ja jestem okropna?
Przysięgam, \
e nie mam zielonego pojęcia, kto mnie prześladuje. Czy uwa\
asz, \
e
przekazałam sprawy w wasze ręce i ju\
nic więcej mnie nie obchodzi? Przecie\
bez przerwy o
tym myślę i gdybym coś wykombinowała, zaraz bym ci powiedziała. Chcę, \
eby to siÄ™
skończyło. Mam dość! Nigdy dotąd taki pech mnie nie prześladował, więc czuję się okropnie.
 Wierzę i dlatego chcę wykryć, kto to robi.
 Na pewno nie ja.
 Tyle i sam wiem bez podpowiadania.  Czasami tak siÄ™ zachowujesz, jakbyÅ› nie
wiedział  wypaliła bez zastanowienia.
 Nie lubię przegrywać, więc proszę o wyrozumiałość. Postaram się zmienić taktykę.
 I wybierz sobie inną ofiarę do przesłuchań, bo mnie się sprzykrzyły.
Zmarszczyła czoło, zastanawiając się, jak nale\
y rozumieć słowa o przegrywaniu.
Fakt, \
e nie znaleziono włamywacza, nie oznaczał, \
e Jake przegrał. Czy\
by jednak jÄ…
podejrzewał o udział w przestępstwach?
 Słyszałeś, co powiedziałam?  rzuciła gniewnie.
 Tak jest, proszÄ™ pani. ProponujÄ™, \
ebyśmy pojechali do Laramie i odstawili
samochód do warsztatu. Zanosi się na śnie\
ycę, więc lepiej, \
eby stał pod dachem.
Wstała i speszona wygładziła łó\
ko. Idąc powoli do drzwi, zastanawiała się, czy Jake
siÄ™ odsunie, czy te\
będzie musiała przecisnąć się koło niego. Odsunął się i zło\
ył głęboki
ukłon, mówiąc z przekąsem:
 Raczy pani wybaczyć moje zachowanie. Minęła go bez słowa, ale w samochodzie
znowu wybuchnęła rozzłoszczona:
 Przez tego łotra przepadnie mi ubezpieczenie. Jak mi nie uwierzą, będę musiała z
własnej kieszeni płacić za naprawę.
 ZÅ‚apiemy gagatka i ka\
emy mu zapłacić ubezpieczenie za dziesięć lat z góry 
pocieszył ją Jake.  Uspokój się, firmy ubezpieczeniowe mają stale do czynienia z takimi
historiami. Dla nich to nie pierwszyzna.
 Ale dla mnie nowość i nie umiem sobie z nią poradzić. Mąci mi się w głowie od
zastanawiania, kto i dlaczego uwziÄ…Å‚ siÄ™ na mnie.
Jake poklepał ją po dłoni..
 Głowa do góry. Złapiemy łobuza i wszystko dobrze się skończy.
W duchu przyznała mu rację. Wiedziała, \
e nie ma innego wyjścia i trzeba zaufać
policji. Po zatrzymaniu sprawcy ustaną włamania, więc to będzie plus. Ale jednocześnie
ustanÄ… spotkania z Jakiem, a to du\
y minus. Schwyciła go za rękę i zacisnęła palce. Ze
względu na niego wcale jej nie zale\
ało na złapaniu przestępcy. Gotowa była poświęcić całe
mienie, byle spotykać się z ukochanym. Wiedziała, \
e im dłu\
ej złodziej będzie na wolności,
tym częstsze będą kontakty z Jakiem.
Opuścili warsztat dopiero póz
nym popołudniem. Zza gór napływały ciemne chmury,
które raz po raz przesłaniały słońce. Zerwał się silny wiatr i zrobiło się tak chłodno, \
e
Angelica dr\
ała z zimna.
 Chcesz coś zjeść przed powrotem?  spytał Jake.  Robi się póz
no.
 Moglibyśmy wstąpić do mnie. Ugotuję coś naprędce...
 Twój dom jest pod obserwacją, więc wolałbym, \
ebyś się nie pokazywała. Ale jeśli
nie masz nic przeciwko, mogłabyś coś ugotować u mnie.
 Czy domową lodówkę masz lepiej zaopatrzoną ni\
tę w chacie?  spytała, zerkając
na niego z powÄ…tpiewaniem.
 Nie. Ale mo\
emy zrobić zakupy po drodze.
Wstąpili do delikatesów i kupili spaghetti, dwa sosy oraz butelkę wina. Angelica
wiedziała, \
e Jake mieszka w pobli\
u uczelni, ale nigdy u niego nie była. Znała jednak osiedle
ze słyszenia, poniewa\
mieszkało tam wielu studentów z wydziału matematyki. [ Pobierz całość w formacie PDF ]