[ Pobierz całość w formacie PDF ]

rękawami, rozpięta pod szyją, oraz powycierane dżinsy podkreślające
jego szczupłą, zgrabną sylwetkę.
- Udało ci się trafić - powitał ją.
- Bez najmniejszego problemu.
93
RS
- Obawiałem się, że zmienisz zdanie i nie przyjdziesz, po tym co
ostatnio zaszło - wyznał.
- Obiecałeś przez telefon, że będziesz udawał, że to się nie
wydarzyło.
- Racja. - Uśmiechnął się. - Chodz
do środka. Odsunął się i
przepuścił ją przed sobą do holu. Julie doznała szoku. Wśród
przytłaczającego zewsząd metalu i szkła ona i Ryan stanowili jedyne
formy sugerujące życie.
- Doszłam do wniosku, że powinniśmy się poznać -oświadczyła,
starając się uprzejmie ignorować przerażająco zimne i puste wnętrze. -
Przyjdzie na świat dziecko, a ty nie znikniesz z naszego życia, więc
trzeba się przystosować.
- Ale chciałabyś, żebym się ulotnił.
- To uprościłoby wszystko.
- Wolisz nudÄ™?
- Nie, ale nie potrzebuję więcej niespodzianek. -Postaram się je
ograniczyć. Proponujesz rozejm z lunchem?
- Określiłabym to raczej jako zawieszenie broni na pikantną
przystawkÄ™.
Skupił na niej uważne spojrzenie ciemnych oczu.
- To znaczy, że nie powinienem mylić uprzejmej rozmowy z
wybaczeniem?
Miała nadzieję, że uda im się pominąć dyskusję na temat tego,
co się stało, ale najwyraz
niej nie było to możliwe.
- PracujÄ™ nad tym.
94
RS
- Rozumiem, jesteÅ› trudna i szanujÄ™ to.
- Przeciwnie. Jestem łatwa i dlatego znalazłam się w takiej
sytuacji. - Pomimo zdenerwowania roześmiała się.
Ryan zrobił krok w jej kierunku i zniżył głos.
- Nie jesteś łatwa, to mnie nie można się oprzeć.
- Dlaczego jakoÅ› mi to nie poprawia humoru?
- Nie wiem. Ale ja przynajmniej mogę podreperować moje ego,
co jest przyjemne.
- Nie wÄ…tpiÄ™.
- Chodz
, oprowadzÄ™ ciÄ™.
Ruszyła za nim do salonu. Było to przestronne, narożne
pomieszczenie z dwiema ścianami z tafli szkła, przez które roztaczał
się wspaniały widok na Hollywood i wzgórza, a od wschodu na
panoramę centrum miasta. W wystroju wnętrza dominował kolor
szary z akcentami drewna. Ogromny obraz abstrakcyjny ożywiał
przestrzeń plamami oranżu i czerwieni. Niskie stoliki i stół w jadalni
były ze szkła i metalu. Sofa i fotele miały odcień jasnej szarości,
podobnie jak ściany, tylko o ton ciemniejsze. Jedynym elementem
dodającym pomieszczeniu ciepła była drewniana podłoga i skórzana
otomana.
- Co ty na to?
- Hm, bardzo nowoczesne - odparła, kładąc torebkę na fotelu.
- Nie w twoim guście?
- Nie bardzo. - Pomimo że prawie nie znała Ryana, czuła, że to
również nie jego styl.
95
RS
- Kiedy kupowałem ten apartament, spotykałem się z
dekoratorką wnętrz. Przedstawiła ofertę, a ja z niej skorzystałem.
Więc jemu też się nie podobało. Zabawne, ale zyskał tym u niej
punkty.
Przeszli do kuchni, która była otwarta na salon. Tu również
niepodzielnie królowała szarość. Kafelki, blaty, szafki, urządzenia
kuchenne - wszystko w różnych odcieniach szarości.
- Powinieneś wstawić jakieś rośliny - stwierdziła, przyjmując
jego zaproszenie i siadając przy stole barowym pośrodku kuchni. -
Coś gęstego, zielonego, koniecznie żywego. Nie boisz się, że te
wszystkie zimne nowoczesne przedmioty wyssą z ciebie życie?
- Jakoś tu funkcjonuję. - Wzruszył ramionami. - A
atwo utrzymać
czystość.
- A ty niby skąd o tym wiesz? - Uśmiechnęła się.
- Serwis sprzątający kilkakrotnie mi o tym wspominał. No i nie
mam zwierzÄ…t.
- Założę się, że jadasz głównie na mieście, rzadko bywasz w
domu i nie urządzasz głośnych imprez. Jesteś dla nich idealnym
lokatorem.
Ryan zajÄ…Å‚ miejsce po drugiej stronie wyspy kuchennej i zaczÄ…Å‚
wyciągać produkty z lodówki.
- Skąd wiesz, że nie urządzam hucznych balang?
- Ponieważ wszystkie fotele i sofa są w nieskazitelnym stanie.
Brak plam z tłuszczu i po rozlaniu płynów. Na przyjęciach zazwyczaj
siÄ™ brudzi.
96
RS
- Punkt za spostrzegawczość. Masz rację. %7ładnych imprez.
Tylko stada kobiet, dodała w myślach. Bennett wyłożył na stół
pierś kurczaka, warzywa na sałatkę, świeżą bazylię, różne słoiki i
butelki, których zawartości nie potrafiła rozpoznać, oraz formę z
przygotowanym ciastem.
Zamrugała powiekami, żeby się upewnić, czy nie ma
przywidzeń.
- Będziesz gotował? - spytała, starając się ukryć zdziwienie.
- Mówiłem ci, że przygotuję dla nas lunch.
- Sądziłam, że gdzieś pójdziemy.
- A wolałabyś?
- Nie. Po prostu mnie zaskoczyłeś.
- A ty nie gotujesz?
- Potrafię przygotować kilka prostych potraw. Jadam jeszcze coś
oprócz obiadów na wynos i mrożonek. Ale nigdy nie robię niczego, co
wymaga pieczenia lub użycia tak wielu składników. - Oparła się
łokciami o blat stołu. - Co planujesz?
- Sałatka z kozim serem i rukolą, grillowany kurczak z sosem
pesto na cieście focaccia, a na deser krem anglaise z jagodami.
Julie poczuła ściskanie w żołądku. Jak po takim wstępie nie
nabrać apetytu?
- Robi wrażenie. Niech zgadnę. Umawiałeś się z szefową
kuchni?
- Zabrzmiało to jak krytyczny osąd. Kiedy mieliśmy z Toddem
po dwadzieścia lat, rodzice zabrali nas na miesięczny rejs po Morzu
97
RS
Z
ródziemnym. Mieliśmy ochotę zwiedzać Europę na własną rękę, ale
oni się uparli, więc popłynęliśmy. To był mały statek, na którym byli
wyłącznie emeryci. Kapitan przestraszył się, że z nudów zaczniemy z
Toddem rozrabiać, więc wymyślił kurs gotowania. Na początku mi się
nie podobało, ale po kilku zajęciach połknąłem bakcyla i teraz potrafię
gotować.
- A Todd?
- Flirtował z hostessą roznoszącą drinki. - Roześmiał się Ryan.
Włączył kuchnię i zaczął rozgrzewać patelnię do grillowania, w
międzyczasie przyprawiając kurczaka. Następnie wyciągnął z szafki
niewielkiego robota kuchennego, obmył bazylię i osuszył ręcznikiem.
- Ty naprawdÄ™ gotujesz. To dla mnie nietypowy widok.
- Powinnaś zobaczyć, co potrafię zrobić z kartofli.
Nie spodziewała się, że odkryje u niego takie zainteresowania. Z
jego statusem majątkowym mógł przez całe życie zamawiać do domu
jedzenie z restauracji.
Posypał ziołami ciasto i rozłożył je na papierze do pieczenia.
Julie przyłapała się na tym, że z zachwytem się przygląda ruchom [ Pobierz całość w formacie PDF ]