[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Uczuciowo nic ich nie łączyło. W ka\
dym razie nie ze
strony Manuela. Julia tymczasem kochała go z dnia na
dzień coraz bardziej i marzyła w głębi serca, by i on
spojrzał na nią kiedyś z miłością w oczach.
Westchnęła i wsunęła się pod chłodną kołdrę. Gdy
nieco odpocznie, będzie miała więcej siły, by spokojnie
i odwa\
nie przebyć dzisiejszy trudny wieczór z Manue-
lem i Dolores.
Po niedługim czasie wyrwały Julię ze snu głosy
i usilne pukanie do oddalonych drzwi. Przetarła zmęczone
oczy i usiadła na łó\
ku. Na dworze zapadał ju\
zmierzch,
i Julia przera\
ona stwierdziła, \
e spała o wiele za długo.
101
 Usłyszała głosy w pokoju Manuela. Po cichu wstała
i podeszła do przechodnich drzwi. Stanęła jak wryta, gdy
rozpoznała głos Dolores. Nagle po drugiej stronie ktoś
cicho, lecz energicznie zamknął drzwi. Ale głos Dolores
był bardzo donośny i Julia słyszała ka\
de słowo.
 Manuel, ukochany, tak długo kazałeś mi czekać na
siebie. Z
miertelnie w się bez ciebie nudziłam. Czy muszę
wyra\
ać się jasno, mi amor? Nie widziałam cię od miesią-
ca. Chciałam zrobić ci niespodziankę wracając wcześniej
do Hiszpanii.
Julia ledwo mogła usłyszeć cichą odpowiedz
swego mÄ™\
a.
 Có\
, udało ci się znakomicie mnie zaskoczyć,
Dolores. Czy mogłabyś, proszę, mówić nieco ciszej?
Mówisz tak głośno, \
e za chwilÄ™ zlecÄ… siÄ™ tu wszyscy i nie
wiem, co powiedzÄ…, ujrzawszy ciÄ™ w tym stroju w mojej
sypialni. Porozmawiamy póz
niej, w bardziej właściwym
miejscu, o bardziej właściwej porze. Nie mam w zwyczaju
przyjmować w domu mojej matki na wpół rozebranych
gości w swej sypialni.  Ironicznym tonem mówił da-
lej:  Nie patrz tak na mnie! Nie będziesz owijać mnie
sobie wokół palca swymi humorami! Mam za sobą długi,
męczący dzień i chcę się teraz wykąpać i przebrać... Nie,
Dolores, proszę cię, mówię to zupełnie powa\
nie. Spot-
kamy się póz
niej w sali na dole, na aperitif z całą rodziną.
Julia zamknęła oczy i walczyła ze łzami. Cisza, jaka
teraz zapadła, sprawiła, \
e w jej wyobraz
ni pojawiły się
przera\
ające obrazy. Z pewnością teraz Manuel obejmuje
ją i całuje. Po chwili usłyszała, jak zamykają się drzwi.
Roztrzęsiona usiadła na łó\
ku i przycisnęła ręce do
twarzy, by zdusić płacz. Manuel zamknął przechodnie
drzwi, aby nie była świadkiem jego rozmowy z Dolores.
Ich mał\
eństwo nic dla niego nie znaczyło. On prze-
cie\
jej nie kochał, co więcej, pozwalał na to, by pod
jednym dachem mieszkały jego \
ona i kochanka.
102
 Zresztą, có\
ją to obchodzi! Ale nie mogła się oszuki-
wać. Nawet, gdyby bardzo się starała, nie mogła za-
przeczyć w \
aden sposób, \
e od dawna była w tym
śniadym Hiszpanie, który tak zmienił jej \
ycie, praw-
dziwie zakochana. W tajemnicy swego serca wciÄ…\
miała
nadzieję na szczęśliwą przyszłość u jego boku.
Ktoś cicho zapukał do drzwi. Julia zdała sobie nagle
sprawÄ™, \
e od ponad pół godziny siedzi w zupełnej ciszy
i ciemności. Spod drzwi przechodnich do pokoju Manue-
la tak\
e nie prześwitywało światło. Z pewnością myśli, \
e
ona jeszcze śpi, i czeka na nią na dole, w salonie.
Cichym głosem rzekła:  Proszę. " Do pokoju weszła
Margarita. Patrzyła na Julię zatroskana.
 Seńora, czy z
le siÄ™ pani czuje? WyglÄ…da pani blado.
Duque prosił mnie, by panią obudzić. Wszyscy zebrali się
ju\
na kolacjÄ™ i Pablo czeka na paniÄ…. Jest bardzo podener-
wowany, i jeśli chce pani poznać moje zdanie, to sądzę, \
e
zwiÄ…zane to jest z tÄ… kobietÄ…. Ona tak siÄ™ zachowuje, jakby
to ona była panią domu. To hańba! Co te\
wstąpiło
w duque'a \
e pozwala na taką bezczelność? A ona jakby
zupełnie nie wiedziała o istnieniu pani.  Zamilkła nagle
ujrzawszy na twarzy Julii połączenie troski i rozweselenia.
 O nic siÄ™ nie martw, Margarito. MogÄ™ ciÄ™ zapew-
nić, \
e wszyscy będą dzisiaj wieczór mieli o czym roz-
mawiać!  Julia roześmiała się i podeszła do szafy
z ubraniami.
Ubrała ciemnoniebieską, miękko układającą się suknię
z długimi rękawami i wysokim kołnierzem.
Piękny krój sukni sprawiał, i\
zbędne były jakiekol-
wiek dodatkowe ozdoby. Spięła włosy wypuszczając jedy-
nie kilka pojedynczych loczków nad czołem.
Przejrzała się w wielkim lustrze. Wyglądała praw-
dziwie pięknie i była tak\
e zdecydowana właśnie dziś ze
szczególną godnością odegrać rolę duquesy.
103
 Margarita skinęła z podziwem i uznaniem głową.
 Seńorita Sanchez to tylko powierzchowna pięk-
ność. Nie sądzę, by mój Manuel był ślepy. Uczynił panią
swojÄ… \
oną i z pewnością zagościła pani te\
w jego sercu.
Proszę nic się nie bać.
Julia z wdzięcznością uścisnęła dłoń starszej kobiety.
Spokojna i wesoła chciała iść teraz na dół nawet słowem
nie wspominajÄ…c nikomu, \
e słyszała rozmowę Dolores
i Manuela.
Zapukała do drzwi Pabla, ale nauczycielka powiedziała [ Pobierz całość w formacie PDF ]