[ Pobierz całość w formacie PDF ]

działają w najbiedniejszych, wiejskich regionach Nepalu. Rozmawiają z rodzicami, proponują
ich córkom pracę zarobkową w Indiach. Dobrze traktują dziewczynki, kupują im ubrania, a
gdy tylko dotrą z nimi do Bombaju, umieszczają w domach publicznych. 1500 kilometrów
otwartej granicy między Nepalem a Indiami ułatwia handel żywym towarem. Ten olbrzymi
przemyt spowodowany jest błędnym przekonaniem, że dzieci nie przenoszą wirusa HIV. W
Azji żyje milion seks niewolnic.
Z podanych przez ONZ liczb wynika, że z czterech milionów ludzi przemycanych na
całym świecie 25% kończy w przemyśle erotycznym. W ostatniej dekadzie setki tysięcy
kobiet z rejonów byłego Związku Radzieckiego zostało przemyconych i zmuszonych do
prostytucji. Przeprowadzone w Niemczech w 1998 r. badania ujawniają, że 87,5%
przemycanych do tego kraju kobiet pochodzi z Europy Wschodniej. W tym samym roku
ukraińskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oszacowało, że w ostatniej dekadzie
wywieziono z kraju czterysta tysięcy ukraińskich kobiet. Inne badania ujawniają o wiele
większe liczby. Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji wykazuje, że w ciągu siedmiu lat,
od 1991 do 1998 r., przemycono pół miliona Ukrainek. Najczęściej kobiety te wywożone są
do Turcji, Grecji, Włoch, Hiszpanii, Niemiec i krajów słowiańskich. Ukraina jest drugim
krajem Europy Wschodniej pod względem dynamiki rozwoju i państwem, z którego pochodzi
obecnie najwięcej kobiet oddających się nierządowi. Sądzi się, że przynajmniej sześć tysięcy
Ukrainek pracuje jako prostytutki w Turcji, trzy tysiące w Grecji, tysiąc w Jugosławii.
W związku z istniejącym przemytem rosyjskie prostytutki przebywają w
pięćdziesięciu krajach świata. W Izraelu i Turcji jest tak dużo Rosjanek i innych obywatelek
byłych republik radzieckich, że na prostytutkę mówi się tam „Natasza”. Rosjanki oraz
Ukrainki są najbardziej poszukiwane w wielu państwach. 70% wszystkich prostytutek w Tel
Awiwie pochodzi z państw Europy Wschodniej. W Izraelu Rosjanka czy Ukrainka rocznie
zarabia między 50 000 a 100 000 dolarów. Kobiety te żyją w zniewoleniu i zatrzymują dla
siebie jedynie znikomą część tej kwoty, resztę muszą oddać stręczycielowi w ramach spłaty
długu zaciągniętego na przyjazd do Izraela. Kobieta może zostać odsprzedana innemu
stręczycielowi, wówczas jej dług wzrasta jeszcze bardziej. Według oddziału Interpolu
działającego na terenie Ukrainy 75% wyjeżdżających kobiet nie zdaje sobie sprawy, że
zostanie prostytutkami. A te, które wiedzą, przekonują się, że ich oczekiwania dalekie są od
rzeczywistości. Czekają na nie brutalność i niskie zarobki. Jeżeli decydują się na zerwanie z
prostytucją, okazuje się to niemożliwe bez pomocy z zewnątrz, ponieważ są nieustannie
pilnowane przez swojego stręczyciela. Jedna z nielicznych okazji, jaka się im trafia, to
możliwość powrotu do kraju w celu znalezienia nowych kobiet. Badania ujawniają, że 70%
stręczycieli to kobiety, otrzymują od 200 do 5000 dolarów za każdą dziewczynę. 60%
bezrobotnych to kobiety, a Ukraińska Kobieca Organizacja Pozarządowa utrzymuje, że 1/3
bezrobotnych kobiet jest w jakiś sposób związana z prostytucją.
Prostytucja jest dla stręczyciela lukratywnym interesem, który może mu przynieść od
pięciu do dwudziestu razy więcej niż to, co zapłacił za jedną kobietę. Niemieckie badania
wykazały, że każdy klient płaci od trzydziestu do pięćdziesięciu marek stręczycielowi, jednak
kobieta nie otrzymuje niemal nic. Prostytutka musi najpierw spłacić swój dług wynoszący od
3000 do 30 000 dolarów. Poza tym powinna pokrywać inne wydatki, takie jak czynsz,
jedzenie, opiekę lekarską. Jednak nawet jeżeli spłaci wszystkie te długi, stręczyciel zabierze
od 50% do 75% kwoty, którą płaci klient.
Przeprowadzone w 1998 r. w San Francisco badania pokazały, że 62% prostytutek
zostało zgwałconych podczas wykonywania swojej pracy, a 68% spośród nich przeżywa stres
pourazowy. Stowarzyszenie Przeciwko Przemytowi Kobiet ujawnia, że z innych badań
przeprowadzonych w San Francisco wynika, iż 88% kobiet chce rzucić prostytucję, 73%
wymaga kształcenia zawodowego, a 67% jest uzależnionych od alkoholu i narkotyków.
We Włoszech każdego miesiąca umiera jedna prostytutka.
SZWEDZKI PRZYKŁAD
Elizabeth Markstróm, deputowana szwedzkiego parlamentu, członkini Stowarzyszenia
Kobiet Socjaldemokracji, podczas swojego wykładu na odbywającym się w lipcu 2000 r. w
Madrycie międzynarodowym sympozjum na temat prostytucji i przemytu kobiet dla celów
wykorzystywania
seksualnego
przedstawiła
szwedzki
problem
w
trzech
blokach
tematycznych: dziedzictwo przeszłości, nowe prawo i jego oddźwięk w społeczeństwie, czyli
akceptacja przez stronę „bardziej pokrzywdzoną”: mężczyzn. Być może w Szwecji panuje
duma bycia bardziej moralnym niż reszta świata, choć raczej powinno się mówić o wyższym
poczuciu obywatelskim.
W czasie ostatnich dwudziestu lat powstało wiele schronisk dla maltretowanych [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]