[ Pobierz całość w formacie PDF ]

za informacje. Za parę dni, w poniedziałek, oddam państwu tę teczkę.
I pogratulowawszy dyrektorowi certyfikatu jakości, jaki otrzymała drukarnia,
pożegnałem się i ruszyłem do wyjścia, a na odchodnym zapytałem, czy mogę zabrać swój
wehikuł z garażu.
- W każdej chwili - usłyszałem w odpowiedzi.
W  Modrzewiu" zjadłem spóz
niony obiad i zaraz ruszyłem do swej  dwunastki", by
zapoznać się z rękopisem i załączonymi do niego mapkami.
Pięć mapek, ukrytych w szarej kopercie, stanowiło jakby jedną większą całość. Wnet
rozłożyłem je na biurku i starannie połączyłem tak, że w całości stanowiły ni mniej, ni
więcej tylko mapę Szlaku Z
więtego Wojciecha: od Poznania do Gdańska z wyrysowanymi
głównymi drogami, jeziorami i nazwami miasteczek oraz niektórych wsi. Tyle że bez
jednej, szóstej, części.
Jednakże, jak to wydawało się dyrektorowi Chmielowi, mapa nie była rozrysowana na
pergaminie, ale była bardzo starannie i kolorowo zrobiona na papierze do złudzenia
podobnym do pergaminu.
Oryginalny pergamin, jak wiadomo, to materiał pisarski sporządzony ze specjalnie
wyprawionej skóry, głównie owczej, cielęcej lub koziej. Znany był już w starożytności,
począwszy od Egiptu po starożytną Grecję, i używany do pisania przez całe średniowiecze,
a od XII stulecia stopniowo wypierany przez papier, który wynalez
li Chińczycy. Dopiero w
VIII wieku sposób wytwarzania papieru przejęli Arabowie od jeńców chińskich. I tak
papier dotarł w średniowieczu do Europy.
Zamyśliłem się głęboko. Nie wytrzymałem jednak długo, tylko sięgnąłem po telefon
27
komórkowy i patrząc na wizytówkę dyrektora Chmiela zadzwoniłem do niego.
Po chwili usłyszałem głos pana Zbigniewa jak przebijał się pośród gwaru gości, jako
że w tej chwili odbywał się bankiet w salach recepcyjnych drukarni.
Przeprosiłem grzecznie i wyłuszczyłem mu swoje obiekcje.
- Panie Tomaszu, mnie się wydaje, że był to pergamin. Po prostu dotykiem
wyczuwam fakturę papieru i wiem, do jakiej gramatury go zaklasyfikować. Pergaminu
bym nie rozpoznał?
Usłyszałem lekki śmiech dyrektora.
- Tak, rzeczywiście - przyznałem.
- I mówi pan, że to, co pan dostał, to współczesna imitacja pergaminu? O, coś tu nie tak.
Bo, przyznaję, parę dni temu zwrócono mi te mapki w szarej kopercie, więc nie zaglądałem
do nich, tylko wsunąłem do sejfu i tyle! Ale, ale - dodał - mam tu przy sobie
nadkomisarza Goz
dzika, więc go zapytam o tę kradzież, dobrze?
Zgodziłem się i czekałem z telefonem przy uchu. Po chwili usłyszałem głos dyrektora
Chmiela : - Tak, to prawda. Pan Kalasiński, przedwojenny drukarz i zbieracz, zgłosił
policji kradzież manuskryptów ze swej kolekcji i, w tym także mapy, panie Tomaszu. Ale,
jeśli dobrze pamiętam, włamanie do niego było póz
niej, nim oddał mi kopertę z
zawartością. Więc co mam myśleć o tym wszystkim? Zamieniono by te mapki w moim
sejfie? To niemożliwe, panie Tomaszu - stanowczo powiedział dyrektor Chmiel.
- Cóż, sam nie wiem, co tym sądzić. Ale to, co mam przed sobą jest imitacją pergaminu,
na której odbito mapy.
- Lecz to bardzo porządny człowiek ten Zenon Kalasiński! Na prawdę zacny
staruszek, przedwojenny drukarz, znawca papieru, a zwłaszcza pergaminu. Więc jak?
- Zastanowię się jeszcze, co dalej. Dziękuję za informacje oraz przepraszam za zakłócanie
uroczystości, panie Zbigniewie.
- Nie ma sprawy, panie Tomaszu.
Złożyłem mapkę, wsunąłem do koperty i razem z rękopisem włożyłem do szuflady
biurka. A dla rozprężenia umysłu, sięgnąłem po album, aby przypomnieć sobie piątą
kwaterÄ™ Drzwi Gniez
nieńskich, na której realistycznie przedstawiono  Udzielenie
inwestytury przez cesarza Ottona II w Weronie".
Co ta inwestytura oznaczała dla przyszłego świętego Wojciecha? Aby odpowiedzieć na to
pytanie trzeba przypomnieć sobie, że w X stuleciu na czołową pozycję w Europie wyszły
Niemcy pod rządami dynastii saskiej. Koronacja Ottona I (912-973) najpierw na króla [ Pobierz całość w formacie PDF ]