[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Rufus wziął ją w podróż w tak podłym nastroju,
wyładowałby na niej całą złość za spotkanie z To-
bym, toteż po krótkim namyśle pokręciła głową.
- To byłoby niepedagogiczne. Przed chwilą
tłumaczyliśmy Holly, że nie zabierzesz żadnej
z nas. Zrobiłabym sobie z niej wroga.
- Za słabo cię zna, żeby cię nie lubić.
- Tobie powierzchowna znajomość nie prze­
szkodziła w odsądzeniu mnie od czci i wiary
wyłącznie na podstawie fałszywej opinii na temat
mojej mamy.
- Chyba nie zaprzeczysz, że celowo uwodziłaś
mnie na Majorce, raczej nie z mÅ‚odzieÅ„czej cieka­
wości.
- Nie. Z młodzieńczej fascynacji - przyznała
z zażenowaniem. Zważywszy na jego nastawienie,
POPOA
UDNIE NA MAJORCE
95
nie widziała sensu dodawać, że owa fascynacja do
tej pory nie minęła.
- Czyżbym odarł cię z dziewczęcych marzeń?
- spytał z szyderczym uśmieszkiem.
Trafił w sedno, tyle że wyznanie prawdy nic by
jej nie dało.
- Nawet gdybyś złamał mi serce, niewiele by
cię to obeszło - odrzekła wymijająco.
Rufus popatrzył na spuszczoną głowę, na cień
długich rzęs na policzkach. Niemal go przekonała
o swojej niewinności. Przemocą zdławił poczucie
winy. Dla zagÅ‚uszenia wyrzutów sumienia przypo­
mniał sobie, że przed pięciu laty Gabriella nie bez
powodu czekaÅ‚a na niego półnaga na tarasie. Zacis­
nÄ…Å‚ pięści, walczÄ…c z pokusÄ… porwania jej w ramio­
na. Przegrywał na całej linii. Może zapewnić sobie
jeszcze jedno piÄ™kne wspomnienie na czas rozsta­
nia. W koÅ„cu zaprzestaÅ‚ wewnÄ™trznej walki. Przy­
ciÄ…gnÄ…Å‚ jÄ… do swoich napiÄ™tych do granic możliwo­
ści mięśni i wycisnął na ustach gwałtowny, niemal
brutalny pocałunek bez śladu czułości. Karał ją za
to, że posiada nieograniczoną władzę nad jego
ciałem, zmysłami i wyobraz
niÄ… i równoczeÅ›nie za­
znaczaÅ‚ swe prawo wÅ‚asnoÅ›ci, kompletnie nieÅ›wia­
domy, że nie musi. Gabriella należała do niego
duszą i sercem, mimo upokorzeń, jakie jej zgotował.
W koÅ„cu odsunÄ…Å‚ jÄ… od siebie zdecydowanym ru­
chem.
- Trzymaj siÄ™ z daleka od Toby'ego podczas
mojej nieobecności - powtórzył groz
nym tonem,
CAROLE MORTIMER
96
po czym wyszedł, nie zaszczyciwszy jej nawet
jednym spojrzeniem.
Gabriella odprowadziła go wzrokiem. A
zy na­
płynęły jej do oczu. Nic dla Rufusa nie znaczyła.
Wyraz
nie dał to do zrozumienia. Nie potrafiła mu
się oprzeć, bo nadal go kochała. Właśnie dlatego
tego popołudnia ponownie odwiedziła kancelarię
Davida Brewstera. Przy jego pomocy poczyniła
kroki prawne w celu oddania mu po upÅ‚ywie szeÅ›­
ciu miesięcy dwudziestu pięciu milionów funtów,
dla których zdaniem Rufusa za niego wyszła. Nie
liczyła na to, że go wzruszy, ani na to, że on
zrezygnuje z przeprowadzenia rozwodu. Pragnęła
tylko zedrzeć zasłonę nieufności z oczu Rufusa,
żeby wreszcie zobaczył jej prawdziwą twarz.
ROZDZIAA
ÓSMY
Gabriella miaÅ‚a cudowny sen. Rufus obsypy­
waÅ‚ jÄ… delikatnymi, czuÅ‚ymi pieszczotami. Roz­
pieszczaÅ‚ jÄ…, podziwiaÅ‚ i adorowaÅ‚. WÅ‚aÅ›nie wte­
dy uświadomiła sobie, że śni. W rzeczywistości
nie dbał o jej odczucia. Szybko stłumiła przykrą
myśl i wróciła do świata marzeń. Tylko tu mogła
sobie pozwolić na całkowitą swobodę. Otwarcie
okazywała swoje pragnienia i prosiła o spełnienie
najskrytszych erotycznych fantazji. Bez skrÄ™po­
wania wyrażała zadowolenie za pomocą jęków,
pomruków i mowy ciała. Dotykała i całowała
każdy skrawek jego skóry. WypróbowywaÅ‚a naj­
różniejsze techniki, z lubością smakowała każde
doznanie, żeby zapamiętać je do końca życia.
Wreszcie niemal u szczytu rozkoszy przerwała
pieszczoty i zażyczyła sobie, żeby poprosił ją
o dalszy ciÄ…g. BÅ‚agania Rufusa wÅ›ród przyspie­
szonych oddechów brzmiały w jej uszach jak
najpiÄ™kniejsza muzyka. Od chwili, gdy go poko­
chała, marzyła, by je kiedyś usłyszeć. Dlatego
odkÅ‚adaÅ‚a moment speÅ‚nienia, wsÅ‚uchana w wy­
powiedziane stÅ‚umionym szeptem dÅ‚ugo oczeki­
wane prośby:
CAROLE MORTIMER
98
- Potrzebuję cię, pragnę, pożądam, bądz
wresz­
cie moja!
Gabriella jeszcze przez chwilÄ™ zwlekaÅ‚a, szczÄ™­
śliwa, że raz w życiu dał jej nad sobą władzę,
zanim najpiękniej jak umiała spełniła wspólne
marzenie. Nigdy w życiu nie doznaÅ‚a równie cudo­
wnych przeżyć. Syta, speÅ‚niona, z powrotem zapa­
dła w głęboki sen, otulona kokonem ciepła jak
miękką kołderką.
ObudziÅ‚o jÄ… wpadajÄ…ce przez okno Å›wiatÅ‚o sÅ‚oÅ„­
ca. Przeciągnęła się leniwie, niczym wypieszczona
kotka, odtwarzajÄ…c nieziemskie przeżycia minio­
nej nocy. Dostała i dała więcej niż na jawie, niż
w najśmielszych marzeniach. Nie po raz pierwszy
śniła o Rufusie, lecz nigdy wcześniej doznania nie
byÅ‚y tak realne. Nigdy też nie pamiÄ™taÅ‚a tak do­
kÅ‚adnie każdego dotkniÄ™cia, pocaÅ‚unku czy okrzy­
ku rozkoszy. Wciąż czuła ciepło jego rąk, gorący
oddech na szyi, nawet ból po ugryzieniu w ramię...
Najdziwniejsze, że dostrzegła na nim ślad zębów.
Skąd się wziął, skoro Rufus przebywał na drugiej [ Pobierz całość w formacie PDF ]