[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Myślisz, \
e to zrobiÄ…?
 - Mam nadzieję - odparł.
śadne inne rozwiązanie nie przychodziło mu do głowy. Wsiadł
do samochodu i a\
syknął z bólu, kiedy niechcący uraził się W nogę.
Przejechali około pół kilometra, zanim zauwa\
yli niewielki
budynek, w którym mieściło się biuro kwaterunkowe kempingu. Tu\

przy nim stała budka telefoniczna. Matt wysiadł z samochodu i
wystukał numer Randolph Security. Ju\
po pierwszym sygnale w
słuchawce odezwał się głos Jeda Prentissa, z którym wiele razy
pracował przy rozmaitych przedsięwzięciach.
- Cześć, Matt. Jak miło cię słyszeć.
- Tak, akurat ci wierzę - mruknął Matt pod nosem. - Będę się
streszczał, więc słuchaj i nie przerywaj. Wszystko, co powiedział wam
Logan na temat mnie i Amandy, to kłamstwo - wyrzucał z siebie
słowa z prędkością karabinu maszynowego. Wiedział, \
e rozmowa
jest nagrywana, więc Jed będzie mógł póz
niej spokojnie jÄ…
przesłuchać, - Chce ją dopaść, poniewa\
uwa\
a, \
e jego syn, Colin,
jest ojcem jej dziecka. Dlatego próbuje je Amandzie odebrać. Jeśli
chcesz, mo\
esz sprawdzić jej dane w rejestrze kliniki Highton w
Cheyenne. I sprawdz
te\
przy okazji dane Colina.
Urwał i spojrzał na siedząca w samochodzie Amandę. Mrugnął do
niej pocieszajÄ…co.
- Ale nie o tym chcę mówić - ciągnął. - Logan przekupił zarządcę
jej rancza, \
eby donosił mu o ka\
dym jej kroku. A dziś miał ją porwać
i zawiez
ć do Logana. Zało\
Ä™ siÄ™, \
e nikt cię o tym nie poinformował,
dlatego zaryzykowałem, \
eby do ciebie zadzwonić. Słuchaj, Amanda
poszukuje kogoś, kto pod jej nieobecność poprowadziłby jej ranczo w
zastępstwie tego drania Stantona. Byłbym bardzo zobowiązany,
gdybyście wyręczyli ją w poszukiwaniach. Rachunek mo\
ecie
przysłać do mnie. Ureguluję go, jak tylko załatwię porachunki z
Loganem.
- Matt, nie rozłączaj się! - zawołał Jed, kiedy Matt skończył.
- MuszÄ™, wiesz przecie\
. Jeśli uda ci się wynająć nowego
zarządcę, zamieść ogłoszenie w "New York Timesie". Najlepiej w
rubryce  Sprzedam samochód". Napisz, \
e sprzedajesz... powiedzmy,
model Pierce Arrow z 1931 roku w bardzo dobrym stanie.
Odwiesił słuchawkę i wrócił do Amandy.
- Zrobią to? - zapytała niepewnie.
 - Nie czekałem na odpowiedz
. Poprosiłem, \
eby dali mi znać,
umieszczając ogłoszenie w  New York Timesie".
- Aha.
Oparł się o maskę samochodu. Przez chwilę walczyły w nim
rozsądek i męska duma, która nie pozwalała mu przyznać się do
słabości. Ostatecznie zwycię\
ył rozsądek.
- Mogłabyś trochę poprowadzić? - zapytał.
Rzuciła mu pytające spojrzenie i nagle zrobiło mu się głupio, \
e
nadal trzyma ją w niepewności. Mimo to wolał nie mówić jej, \
e
ilekroć naciska na sprzęgło, ból w udzie niemal wgniata go w
siedzenie.
- Tej nocy prawie nie zmru\
yłem oka - wyjaśnił. - Muszę się
trochę zdrzemnąć.
Bez słowa wysiadła z auta i zajęła miejsce za kierownicą. On
tymczasem powoli usiadł na siedzeniu pasa\
era, po czym ostro\
nie
wło\
ył obie nogi do środka. Miał nadzieję, \
e nie zauwa\
yła, ile
wysiłku kosztował go ten ruch.
- DokÄ…d jedziemy?
- Do Durango. Tam jest mnóstwo moteli.
- Wiesz, jak tam dojechać?
- Tak. Niestety musimy okrÄ…\
yć całe jezioro. Planowałem
pojechać tam prosto z Henry's Camp. - Otworzył plecak i wyciągnął z
niego mapę Kolorado i kilku sąsiadujących z nim stanów.
Znał bardzo wiele kobiet, które nigdy nie brały mapy do rąk,
dlatego ucieszył się, \
e Amanda nie jest jednÄ… z nich. ZÅ‚o\
yła ją na
kilka części, \
eby mieć przed oczyma jedynie interesujący ją obszar,
uwa\
nie prześledziła trasę, po czym odpaliła silnik.
SPRAWNIE PRZEJECHAA
A przez wyboistą ście\
kÄ™
prowadzącą z kempingu w kierunku lasu i zjechała nareszcie na
wygodną dwupasmową drogę. Przez cały czas dręczyła ją ciekawość,
dlaczego Matt tak bardzo wykręcał się od powiedzenia jej, co się
naprawdę zdarzyło, i dlaczego nie mógł się z nią skontaktować. W
końcu nie wytrzymała i postanowiła, \
e tym razem na pewno nie da
się zbyć. Niestety, nim zdą\
yła go wypytać, usnął głęboko, wtulony w
oparcie fotela. Nie budziła go. Wyglądał na kogoś, kto naprawdę
potrzebował odpoczynku. [ Pobierz całość w formacie PDF ]