[ Pobierz całość w formacie PDF ]

pozostajÄ…cy w tym kraju templariusze zostali w swych komandoriach zaaresztowani.
Pikanterii temu zdarzeniu nadaje fakt, że w przeddzień aresztowania mistrz Jakub de
Molay towarzyszył królowi w uroczystościach pogrzebowych Katarzyny de Courtenay,
żony Karola de Valois, młodszego brata króla.
Masowe aresztowanie templariuszy, przeprowadzone jednego dnia o tej samej godzinie
w prawie trzech tysiącach komandorii na terenie Francji, można określić jako jedną z
najniezwyklej szych akcji policyjnych wszech czasów. Zorganizował j ą na rozkaz króla
strażnik jego pieczęci, kanclerz królestwa. Wilhelm de Nogaret. Nakazy aresztowania
przygotowano miesiąc wcześniej w formie tajnych listów, które skierowano do zarządców
i sędziów, z zaleceniem by je otwarto dopiero w oznaczonym dniu.
Instrukcja nakazywała "aresztować wszystkich braci wymienionego zakonu bez
żadnych wyjątków, wtrącić ich do więzień pozostawiając do dyspozycji sądu kościelnego
oraz zająć wszystkie dobra zakonu, ruchome i nieruchome".
Dzień po aresztowaniu templariuszy, 14 paz
dziernika 1307 w Paryżu został
opublikowany manifest królewski, który podawał do wiadomości publicznej oskarżenia
zawarte w nakazie aresztowania. Templariuszy oskarżano o odstępstwo od wiary,
znieważanie Chrystusa, nieobyczajne praktyki, sodomię i bałwochwalstwo. Te praktyki
miano stosować zwłaszcza podczas przyjmowania nowych braci: nowo przyjmowani
musieli trzykrotnie zaprzeć się Chrystusa, pluć na krzyż, po czym, rozebrani, byli
całowani poniżej kręgosłupa, w pępek i w usta przez tego, który ich przyjmował. Musieli
też przyrzec, że będą praktykować sodomię, o ile będzie się tego od nich wymagać.
Templariuszy oskarżono także o to, że rzekomo otaczali czcią posążek bożka Bafometa
i że opasywali się sznurem, który przedtem umieszczony był na posążku tego bóstwa.
16 paz
dziernika Filip Piękny rozesłał do książąt chrześcijańskich i do dostojników
Kościoła listy zachęcające do naśladowania go i aresztowania templariuszy znajdujących
się na terenie ich państw.
Kiedy wieści o tych aresztowaniach dotarły do papieża, Klemens V początkowo wpadł w
szał.
Rozwścieczyło go bezczelne uzurpowanie sobie przez Filipa władzy przynależnej
wyłącznie jemu osobiście, papież był bowiem jedyną osobą, która miała prawo takie
działanie zarządzić.
27 paz
dziernika 1307 skierował więc do Filipa Pięknego list: "Wasza Wysokość,
położyłeś swojąrękę na ludziach i dobrach zakonu templariuszy, co więcej, nie zawahałeś
się wtrącić ich do więzień (...). Do cierpień wynikłych z tej niewoli dołożyłeś. Panie, nowe
nieszczęście, jednak ze względu na powagę Kościoła, lepiej nie wspominajmy o tym teraz
(...)".
Tymczasem między 19 paz
dziernika a 24 listopada 1307 stu trzydziestu ośmiu
uwięzionych templariuszy zostało przesłuchanych przez inkwizytora Wilhelma z Paryża.
Przedtem przeszli oni przez ręce urzędników królewskich, którzy, stosownie do instrukcji
zawartej w tajnych listach, "stosowali tortury w miarÄ™ potrzeby".
Tortury te wymagały prawdziwego kunsztu w ich stosowaniu, chodziło bowiem o
zadawanie jak najstraszliwszego bólu, ale bez spowodowania śmierci, która
uniemożliwiłaby przesłuchiwanemu przyznanie się do winy, co było głównym celem
oprawców.
Jednakże trzydziestu sześciu templariuszy tortur tych nie wytrzymało. Jedynie trzech
braci zaprzeczyło popełnieniu przestępstw, jakie im zarzucano, a byli nimi: Jan z
Chateauvillars, Henryk z Hercigny i Jan z Paryża. Pozostali wniesione oskarżenia
potwierdzili.
Wówczas to papież ogłosił bullę "Pastoralis praeeminentiae", w której nakazał
wszystkim chrześcijańskim władcom dokonać podobnych aresztowań w ich krajach.
Wyjaśnił, że skłoniły go do tego zeznania templariuszy z Francji, zaś templariusze
pozostający w służbie kurii papieskiej potwierdzili prawdziwość tych zeznań. Zarządził też
przeprowadzenie procesu kościelnego. Zagwarantował, że jeżeli w wyniku tego procesu [ Pobierz całość w formacie PDF ]