[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Nie czytam, tylko jestem tu, by udzielić ci moralnego wsparcia.
- Trochę za póz
no - odburknęła.
Szybko przekonała się, że ucieczka nie pójdzie tak łatwo, jak myślała. Wszystkie
miejsca na lot tego dnia były już zarezerwowane. Z
wiadoma, że Luc śledzi wzrokiem
ekran laptopa, spróbowała poszukać miejsc na kolejny dzień i jeszcze kolejny, za
każdym razem z tym samym rezultatem. Niedobrze. Zdała sobie sprawę, że chcąc nie
chcąc, utknęła w Paryżu na co najmniej tydzień.
- Trudno - oświadczyła, dzielnie walcząc ze łzami napływającymi do oczu, po
czym podniosła się z krzesła. - Tak czy inaczej wracam do hotelu Louvre.
- Dlaczego? - spytał ostrym tonem, chwyciwszy ją za ramiona. - Posłuchaj, wiem,
że nie jestem ideałem, ale staram się postępować właściwie. To prawda, byłem mało
taktowny, wtedy w kawiarni, ale czego się spodziewałaś? Pewnie nieraz ty będziesz
obrażała się na mnie, a ja na ciebie, ale to nie powód, by od razu uciekać.
- Wiem - odparła zrezygnowanym głosem. Zdawała sobie sprawę, że Luc chce
wyłącznie jej dobra i naprawdę stara się, by między nimi było dobrze. - Może masz rację.
Chyba byłam dziś trochę przewrażliwiona i niesprawiedliwa wobec ciebie, ale zrozum,
R
L
T
że nie jestem sobą. Jak byś się czuł, gdyby rosło w tobie coś... ktoś. Trudno zachowywać
się racjonalnie, gdy rozwijają się w tobie maleńkie oczy i uszy.
- Z pewnością nie jest to łatwe - odparł z uśmiechem. - Tylko że trochę jeszcze za
wcześnie na uszy.
- A ty skÄ…d wiesz?
- Zeszłej nocy, kiedy pracowałem, przez przypadek albo za sprawą zrządzenia losu,
nazywaj to, jak chcesz, natrafiłem na stronę z wizualizacją rozwoju płodu.
- Naprawdę? Zaskoczyłeś mnie. Nie spodziewałam się, że ty... Nie sądziłam, że
możesz być tym zainteresowany.
- Jestem bardzo zainteresowany.
- A ja myślałam, że ta sytuacja cię przeraziła.
- Mnie? Shari, mam trzydzieści sześć lat i nagle okazało się, że będę ojcem. To
niespodziewany, ale piękny prezent od losu.
Poczuła, jak serce zabiło jej mocnej z radości.
- Naprawdę tak myślisz? Chcesz tego dziecka?
- Oczywiście. Nie powinnaś w to wątpić.
- No to... przepraszam cię za wszystko. Wiem, że mam niełatwy charakter i jestem
zbyt emocjonalna. I nie potrafię się odpowiednio ubrać.
- To nieprawda. - Jego ciepły głos działał na nią kojąco, podobnie jak dłonie
wędrujące od ramion do nadgarstków. - Jesteś doskonała, piękna, kobieca, zmysłowa.
Chciałbym...
Nie miał już szansy powiedzieć, czego by chciał, bo ogarnięty szaleńczą
namiętnością zaczął całować jej oczy, policzki, szyję.
- Nie kłóćmy się więcej - zdołał wyszeptać, wsuwając dłonie pod bluzkę w
poszukiwaniu piersi.
Jego wargi odnalazły drogę do jej rozchylonych warg, a kiedy wsunął między nie
język, poczuła narastający ogień spływający w dół brzucha i promieniujący rozkosznym
bólem. Nawet nie próbowała się opierać, świadoma, że byłaby to walka z góry skazana
na porażkę. Chciała tego. Desperacko potrzebowała jego bliskości, czułych rąk i
R
L
T
gorących warg. Między jednym a drugim pocałunkiem pozbywali się ubrań, obnażając
przed sobą pragnienie, by jak najszybciej zespolić się w namiętnym tańcu.
Przywarła do niego, kurczowo opasując udami biodra, dając do zrozumienia, że nie
chce, nie może dłużej czekać. Złapał ją za kark i lekko odchylił do tyłu, patrząc na nią
wzrokiem pociemniałym z pożądania.
- Jesteś pewna? - wychrypiał, oddychając ciężko. - Nie jestem zbyt brutalny? Nie
chciałbym ci zrobić krzywdy.
- Chcę cię właśnie takiego - odparła szybko, przywierając do jego warg w długim,
ekstatycznym pocałunku.
Shari nie miała wątpliwości, że zakochała się w Paryżu, paryskim życiu i
mężczyz
nie, który co chwilę powtarzał:  Jesteś piękna, wyjątkowa. Każdy facet
powinien mi ciebie zazdrościć". Nagle świat wydał jej się piękniejszy niż kiedykolwiek,
a Paryż prawdziwym rajem na ziemi. Cieszyło ją wszystko: wschodzące słońce, zieleń
drzew, zapach kwiatów. Czuła się dumna i szczęśliwa, spacerując brzegiem Sekwany ze
swoim kochankiem, dyskutujÄ…c z nim o wszystkim i o niczym.
Razem zwiedzili słynną katedrę Notre Dame, która dla Shari była z
ródłem
niegasnącej fascynacji, od kiedy przeczytała powieść Victora Hugo o miłości dzwonnika
do pięknej cyganki Esmeraldy.
Spędzili wiele godzin w znanych z najwspanialszych dzieł sztuki galeriach, a
obiad, ku uciesze Shari, zjedli w restauracji na wieży Eiffla, rozkoszując się pięknym
widokiem z okien wychodzÄ…cych na plac Trocadero.
Shari uznała, że jest jeszcze za wcześnie, żeby dzielić się wiadomościami o
dziecku i Lucu, toteż w zdawkowym mejlu do Emilie i Neila napisała, że postanowiła
przedłużyć pobyt w Paryżu o tydzień lub dwa, korzystając z uprzejmości Luca, który
zaproponował, by zatrzymała się u niego w mieszkaniu.
U niego, nie z nim. Miała nadzieję, że zauważą tę subtelną różnicę, chyba że
pochłonięci myślą o zbliżającym się terminie porodu w ogóle nie mieli czasu, by
zastanawiać nad tym, jakie relacje łączą ją z przystojnym kuzynem Emilie.
Luc, oczywiście, tak jak obiecał, zabrał ją do najelegantszych butików, żeby mogła
uzupełnić garderobę, najpierw w pobliże hotelu Ritz na Rue Cambon, a następnie na Rue
R
L
T
du Faubourg St Honoré. PrzymierzyÅ‚a niezliczonÄ… ilość ubraÅ„, ale ostatecznie
zdecydowała się na bladozieloną sukienkę na dzień i dwie elegantsze na wieczór - jedną
czarną o prostym kroju i drugą srebrzystą z odkrytymi plecami. Sama nigdy nie mogłaby
sobie pozwolić na taki wydatek, ale postanowiła, że jak tylko dostanie czek za kolejną [ Pobierz całość w formacie PDF ]