[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Przemówienie moje nie bardzo było udane, ale przecież nie miałem nawet czasu, aby
je sobie obmyślić i przygotować. Mateusz, przeobrażony w człowieka, wysłuchał mych słów
z powagą, a potem nagle roześmiał się serdecznie, pogłaskał mnie po twarzy i rzekł:
- Kochany chłopcze! Nie jestem żadnym księciem. Po prostu opowiedziałem ci bajkę,
a tyś uwierzył w jej prawdziwość. Historia o królu wilków była przeze mnie zmyślona.
- No, a książę? A doktor Paj-Chi-Wo? - zapytałem zdziwiony.
- Bajka zawsze jest tylko bajką, mój chłopcze - odrzekł z uśmiechem.
- Kim więc jesteś, Mateuszu? Co to wszystko ma znaczyć?! - zawołałem gubiąc się
już zupełnie.
- Jestem autorem historii o panu Kleksie - odparł szpakowaty pan. - Napisałem tę
opowieść, gdyż ogromnie lubię opowieści fantastyczne i pisząc je, sam bawię się znakomicie.
Z tymi słowy wziął ze stołu otwartą książkę, która tam leżała, zamknął ją i wstawił do
biblioteki obok innych bajek.
Na grzbiecie tej książki widniał napis:
Akademia pana Kleksa [ Pobierz całość w formacie PDF ]